وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِندَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ
و آنها همه تدابیر توطئه‌گرانه خود [علیه رسولان و مؤمنین] را به کار بردند 51 [تا مگر زیر پای آنها را جارو کنند و از دیار خود اخراج‌شان نمایند] درحالی که تدابیر [=نقشه‌ها و نیرنگ‌های] آنها نزد خدا [برملا وآشکار] است، هرچند از تدابیرشان کوه‌ها فرو پاشیده شوند! 52
51- «مکر» همان چاره‌جوئی و تدابیری است که هر کس برای مقابله با دشمن یا حل مشکلات خود به کار می‌برد. این صفت از بُعد مثبت به خدا نیز، به دلیل نظاماتش در مقابله و دفع و طرد عوامل ضد حق، اطلاق می‌گردد، ولی خدا «خیر الماکرین» است. برعکس، مکر تبه‌کارانه منکران منفی است ودر نظام حق‌مدار عالم به خودشان برمی‌گردد.
52- همه مکر و حیله‌ها و نقشه و نیرنگ‌های منکران برای سُست کردن مقام و موقعیت و قدرت و قرار رسولان بوده است تا ثبات آنها را سُست کنند. تمثیل متلاشی شدن کوه‌ها با همه قرار و استحکام‌شان، مبشر این اطمینان قلبی به رسول(ص) و مؤمنین بوده است که اگر کوه‌ها را هم بتوانند از ریشه بکنند، ریشه شما را نمی‌توانند سُست کنند. فاعتبروا یا اولی الالباب!