وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُـوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ وَفِي ذَلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ
ـ [به یاد آر] آنگاه که موسی به قومش گفت: [آن] نعمت‌های خدای را بر خود به یاد آورید [=فراموش نکنید] آنگاه که شما را از [ظلم و ستم] فرعونیان نجات داد، [همان‌هائی که] به سختی عذاب‌تان می‌دادند و پسران‌تان را سر می‌بریدند 10 و دختران‌تان را [برای کلفَتی یا سوء استفاده] زنده نگه می‌داشتند؛ و در این [مصیبت‌ها، موجبات] آزمونی عظیم از پروردگارتان بود. 11
10- برحسب آیه 25 سوره غافر (40:25) ، کشتن پسران و زنده نگه داشتن دختران، حربه تهدید و سرکوب علیه مؤمنین به رسالت موسی بود و اگر عمومیت داشت، نسل بردگان بنی‌اسرائیل به عنوان نیروی کار از بین می‌رفت.
11- کلمه «ابتلاء» را برای سادگی آزمون و سنجش معنا کرده‌ایم. اما خدا نیازی به آزمون ما و کسب اطلاع از نتیجه آن ندارد، بلکه کوره ابتلاء و فتنه برای آبدیده شدن و تحقّق یافتن استعدادها و گوهرهای نهان در وجود آدمی است.