وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ

و بادها را بارور کننده [=آبستن کننده ابرها] فرستادیم، 16 پس [با ریزش باران] بدان سیراب‌تان ساختیم و شما ذخیره کننده آن [در طبقات زیرزمینی یا دریاچه‌ها] نیستید. 17

16- «لَوَاقِحَ» [جمع لاقح] از ماده لقاح و تلقیح، که همان آبستن و بارور کردن است می‌آید، چنین نقشی برای باد تا قبل از قرن 18 میلادی معلوم نبود. بارور شدن ابر در اثر نطفه‌های نمک در ذرات ابر می‌باشد که به وسیله باد تحریک و ترکیب می‌شود. برای ایجاد باران مصنوعی نیز در هوای صاف یا همراه قطعات متفرق ابر، که گرم و مرطوب و آماده تشکیل ابر است، گرد یخ متبلور [انیدرید کربنیک] یا بعضی املاح سرد و جاذب الرطوبه یا غبار آب را به وسیله هواپیما می‌پاشند [کتاب باد و باران در قرآن، صفحات 304، 305، 360 تا 362، در مجموعه آثار شماره 7 از مهندس مهدی بازرگان].

17- در این آیه به سفره‌های زیرزمینی، که مسکن و قرارگاه آب است، اشاره شده، در آیه 18 سوره مؤمنون به سفره‌های سکونت زیرزمینی آب و در آیه 21 سوره زمر (39:21) به منابع زیرزمینی آن. همه این آیات در سرزمین خشک و کم باران عربستان نازل شده که مردمانش اطلاعی از این مخازن نداشتند. به خصوص زمین آذرین مکه که اصولا آب را نمی‌توانست درون خود ذخیره کند.