21- در معنای سجده، که در خدمت خاضعانه و تسلیم مطلق‌ِ فرمان تکوینی یا تشریعی خدا در آمدن است، قبلا به تفصیل سخن گفته‌ایم. نقش فرشتگان نسبت به آدمی، همچون نقش معلمین مدرسه نسبت به دانش آموز است که به تدریج در طول سال، معلومات خود را مطابق نظامات آموزشی در اختیار محصّل قرار می‌دهند. وقتی حیات در کره زمین به اوج تفصیل و تکامل مادی خود رسید، آفریدگار عالم با دمیدن از روح خود در این آفریدهء برتر، فرشتگان را در خدمت کمال روحی او قرار داد.
در اینجا به جای «فاسجدوا له» [بر او سجده کنید]، جمله «فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ» آمده است. فقعوا از ریشه «وَقَعَ»، از بالا به پائین آمدن است، همچون نزول ابر آسمان به زمین [حج 65 (22:65) و اعراف 171 (7:171) ]. واقع شدن هر حادثه‌ای نیز مفهوم سقوط و ثبوت دارد. در اینجا گوئی فرشتگان باید متواضعانه در برابر آدم «نازل» شوند. «ساجدین» نیز حالیه است و دلالت بر تداوم و پیوستگی می‌کند.