وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ
و [ریشه] هر بدخواهی را از سینه ایشان برکنده‌ایم 29 [به گونه‌ای که] برادروار، بر تخت‌هائی برابر یکدیگر [نشسته‌اند]. 30
29- «غِل» در اصل به آبی گفته می‌شود که به میان مزرعه و درختان می‌رود و آن را غرق می‌کند. هر آنچه از حسد، خیانت و دشمنی که بر روابط برادرانه مسلط شود و آن را فرا گیرد، غِل نامیده می‌شود.
30- «نَزَعْ»، همچون کنده شدن درخت از ریشه، دلالت برای ریشه‌کنی کینه و عداوت در روابط برادرانه میان مؤمنین می‌کند، آنها همچنان که در دنیا به یکدیگر پشت نکردند، در بهشت نیز رو به روی هم می‌نشینند.