47- «حَجَر» به سنگ گفته می‌شود و «حِجْر» به سنگ‌چین و دیواره‌های محافظتی که برای احراز مالکیت به دور خانه و ملک و مزرعه می‌کشیدند. این واژه بیان کننده مفهوم حفاظت و کنترل نیز می‌باشد و از این روی به صاحبان خرد که بر نفس خویش مراقبت و کنترل دارند «ذی حجر» گفته می‌شود.
قوم ثمود که برحسب آیه 9 سوره فجر (89:9) [وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ] شهر و خانه‌های خود را در دل کوه بنا کرده بودند، می‌پنداشتند در پناه این کاخ‌ها و استحکامات سنگی «محفوظ» از عوارض ظلم و ستم خواهند بود. «اصحاب الحجر» نامیدن این قوم، بیانگر احساس تعلق و تکیه و اعتماد آنها به محل سکونت‌شان بود و اصولا کلمه »اصحاب» نوعی ملازمت و مقارنت را می‌رساند.