إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَـوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُم بِهِ مُشْرِكُونَ
تسلط او تنها بر کسانی است که او را به ولایت [=دوستی و سرپرستی] گرفته‌اند و نیز کسانی که به خدا شرک می‌ورزند. 105
105- تکرار «الَّذِینَ» در این آیه، به دو نکته مهم در انحراف از توحید اشاره می‌کند؛ یکی «ولایت شیطانی» و دیگری «شرک». به نظر می‌رسد دومی نتیجه و محصول اولی است همین که دل متوجه دوستی [ولایت] غیر خدا گردد و سرپرستی و سیادت و کارسازی را نزد صاحب قدرت و ثروتی بیابد، او را مؤثر در زندگی خود می‌شناسد و به او تکیه و اعتماد می‌کند [شرک].