107- نیروئی که به فرمان خدا نزول قرآن بر پیامبر را ممکن ساخت، در خداوند به اسامی متنوعی نامیده شده است؛ مثل: روحی از امر خدا [غافر 15 (40:15) ، شوری 52 (42:52) ، نحل 2 (16:2) ]، روح الامین [شعراء 193 (26:193) ] و بالاخره روح القدس [نحل 102 (16:102) ] که نیروبخش عیسی ابن مریم نیز بوده است. امین و قدّوس بودن این فرشته وحی دلالت بر «امانت داری» او در انتقال وحی و «پاک بودن» مطلق او در نیامیختن محتوای وحی با فهم خود بوده است. پس این کتاب روایت و برداشت پیامبر از الهام الهی و دریافت‌های بشری نیست، بلکه مستقیماً کلام حق است.

108- قرآن توسط فرشته وحی [نه از تراوشات ذهنی پیامبر]، به حق [متناسب با مقتضیات هدایتی زمانه] از سوی خدا نازل شده تا گام‌های باورمندان به کتاب را از لغزشگاه‌های شیطانی ثبات ایمانی ببخشد، به راه خدا رهبری‌شان کند و تسلیم‌شدگان به او را بشارت بهشت دهد.