أُولَئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ
آنها کسانی‌اند که خدا [به خاطر رویگردانی آگاهانه‌شان از حق] بر دل‌ها و گوش و چشم‌شان مُهر [تعطیل و خاتمه] نهاده و آنها همان غافلانند. 113
113- «طبع قلب» از اصطلاحات متداول قرآن است که 11 بار در این کتاب تکرار شده. معنای طبع، ثابت و دائمی شدن است. مطبوعات، نوشته شده‌هاى کلیشه خورده و ثابت هستند [برخلاف گفتارها]. اخلاقیات و سجایای آدمی را «طبع» او می‌گویند. «طبیعت» نیز آفریده‌های قطعی خدا هستند. قلب آدمی مرکز فعل و انفعالات و تجزیه و تحلیل اطلاعات وارده و قبول یا رد آنها می‌باشد. اگر این عضو قابلیت دریافت اندیشه‌هاى دیگر و فرآیند پردازش آن را از دست بدهد، حالت «طبع» پیدا می‌کند. یعنی مثل روزنامه‌ها کلیشه‌ای و مُهر خورده [طبع] می‌شود. این همان دگماتیسم و تعصب کور است.