أَمْوَاتٌ غَيْرُ أَحْيَاءٍ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ
ـ [آنها] مردگانند، نه زندگان و نمی‌دانند چه زمانی برانگیخته خواهند شد [یعنی از آینده خودشان هم خبر ندارند]. 21
21- مقدسانی که مردم معمولا برای حوائج خود می‌خوانند، قرن‌هاست از دنیا رفته‌اند و اصلا نمی‌دانند کِی زنده خواهند شد!؟ تأکید بر این که آنها مرده‌اند و زنده نیستند، بیانگر این حقیقت است که باید حیاتی فیزیکی داشت تا بتوان کاری کرد. معمولا مجسمه‌ها و مزارهای تزئین شده، مظاهری از شخصیت‌های مقدس و محبوب مردم می‌باشند که در مشکلات و مصیبت‌ها ملجأ پناه و پرستش پیروان و حاجت‌طلبی قرار می‌گیرند، البته همه می‌دانند که آنها رحلت یافته‌اند، ولی روحشان را حاضر و ناظر و کارساز حوائج پیروان می‌دانند! در حالی که حواله کردن مسئله به روح در برآوردن حاجات بندگان، کوچکترین مبنای قرآنی ندارد.