ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَيَقُـولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِينَ

سپس [به دنبال کیفر دنیائی] در روز قیامت [به خاطر تکبرشان] خوارشان سازد و گوید: کجایند شریکان من! [که به زعم شما نقشی در هستی داشتند]؟ همان کسانی که [با تعصّب] در مورد آنها [با موحّدین] مخالفت می‌کردید؟ 28 [با سکوت آنان] کسانی که دانش داده شدند [=اهل خرد و اندیشه و انسان‌های پاک] گویند: 29 خواری امروز و بدبختی بر کافران [=انکار کنندگان وحدانیت خدا] است.

28- شقاق همان شقه و جدا شدن از امت واحد با مخالفت و دشمنی است که موجب تفرقه می‌ شود. آنچه در پیروان آئین خداپرستی شکاف و شقاق ایجاد می‌کند، همین شخصیت‌پرستی و پیروی از نظریات و فتواهای رهبران دینی و سیاسی، به جای پیروی از کتاب الهی است.

29- بررسی مواردی که عنوان «أُوتُوا الْعِلْمَ» در قرآن به کار رفته است، به شناخت بهتر شخصیت این افراد کمک می‌کند. جمعاً 9 بار این عنوان در قرآن آمده است: نحل 26 (16:26) ، اسراء 107 (17:107) ، حج 54 (22:54) ، قصص 80 (28:80) ، عنکبوت 49 (29:49) ، روم 56 (30:56) ، سبا 6 (34:6) و 16 (34:16) ، مجادله 11 (58:11) . از آنجائی که میان «أُوتُوا الْعِلْمَ وَالایمان» تفاوتی قائل شده [روم 56 (30:56) ]، نشان می‌دهد، منظور از اوتواالعلم، به غیر از دانشمندان دینی است.