الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِـمِي أَنفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِن سُـوءٍ بَلَى إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
همان به خود ستم کنندگانی که چون فرشتگان جان‌شان بگیرند، 30 [به هنگام مرگ، به رغم سرکشی‌هاشان] اظهار تسلیم می‌کنند [و می‌گویند:] ما هرگز کار بدی نمی‌کردیم! 31 آری، مسلماً خدا به آنچه می‌کردند آگاه است.
30- مقدم آمدن جمله «الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکَهُ» بر «ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ»، ظاهراً به دلیل اولویت و اهمیت ذکر زمان مرگ است، ولی ما در ترجمه برای بیان واضح‌تر مطلب و پرهیز از پیچیده شدن آن، به خود ستم کردن را مقدم آورده‌ایم.
31- وقتی به جای هدایت، هوای نفس بنشیند و معیار نیک و بد نزد شخص واژگون گردد، همانطور که در زندگی دنیا حقایق را وارونه می‌دید، در آخرت نیز، که چیزی جز انعکاس دنیا با ابعاد بسیار گسترده‌تر نیست، بدکاری‌های خود را نیکوکاری و خدمت می‌شمارد!