هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
آیا [ستمگران] جز این انتظار می‌کشند که فرشتگان [مرگ] به سراغ‌شان بیایند [تا ایمان بیاورند]، یا فرمان [عذاب] پروردگارت فرا رسد؟ 38 پیشینیان آنان نیز به همین سان رفتار کردند. [اگر عذاب شدند] خدا به آنان ظلم نکرد، بلکه خود در حق خویش ستم کردند. 39
38- که هیچکدام از این ایمان‌های اجباری و دم آخری سودی برای هیچکس ندارد.
39- جمله: «فَمَا کَانَ اللهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ» که عیناً، یا با تعابیر مشابه، 10 بار در قرآن تکرار شده [روم 9 (30:9) ، عنکبوت 40 (29:40) ، نحل 33 (16:33) و 118 (16:118) ، یونس 44 (10:44) ، توبه 70 (9:70) ، اعراف 160 (7:160) ، بقره 57 (2:57) ، آل‌عمران 117 (3:117) ، و هود 101 (10:101) ] نشان می‌دهد تمامی عذاب‌ها و عقوبت‌ها، نتیجه ظلمی است که آدمی به خود می‌کند و عوارض و آثار طبیعی اعمال شخص در نظام تخلف ناپذیر الهی محسوب می‌شود.