54- معنای اصلی دین، جزا و کیفر نیک و بد اعمال است، سپس به نظامات و مقررات هر کشور، که بر حسب آن شهروندان مورد داوری قرار می‌گیرند، گفته می‌شود. در اصطلاحِ قرآن، «دین الملک» به قانون اساسی کشور، که در گذشته پادشاهان مجری آن بودند، گفته می‌شود [یوسف 76 (12:76) ]. نظام آموزشی مدارس و دانشگاه‌ها که بر اساس آن پاداش [کارنامه] و آینده هر دانشجوئی تعیین می‌گردد، مثال ساده‌ای برای فهم معنای «دین» است. اما «وَاصِب» به معنای ثبوت و دوام و همیشگی بودن آن است، یعنی قوانین و نظامات الهی موقت و ابطال پذیر نیستند و دین او تغییر و تحولی نمی‌پذیرد. این واژه در آیه 9 سوره صافات (37:9) نیز آمده است.