وَلَكُمْ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَحِينَ تَسْرَحُونَ

و [نیز] برای شما در آنان [احساس] زیبائی است آنگاه که [گله‌ها را از صحرا] باز می‌گردانید 6 و بامدادان که به صحرا روانه‌شان می‌سازید.7

6- فعل «تُرِیحُونَ» دلالت بر بازگشت دام‌ها در شبانگاه از صحرا می‌کند. ریشه این فعل از ریح [باد و نسیم و بو و رائحه] است. شاید از آنجائی که نسیم معمولا به هنگام تغییر نظام شب به روز [یا برعکس] یعنی بامدادان و غروبگاهان آغاز می‌گردد، این کلمه به جای «ترجعون» به کار رفته تا مفهوم نسیم غروبگاه را که حاوی رایحه‌ای مطلوب برای روستانشینان است برساند [والله اعلم].

7- تسریح، از ریشه «سَرَحَ»، آزاد و رها ساختن دام‌ها از آغل تنگ و تاریک به صحرا است که شوق و شادی آنها تماشائی است.