69- «ذُلُول» از ریشه «ذَلَلَ»، دلالت بر رام بودن در برابر سرکشی، یا خواری در برابر عزّت می‌کند. میوه‌ای که به سادگی در دسترس باشد ذلیل است [انسان 14 (76:14) - وَدَانِیَهً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلاً]، همچنین گاو نری که به شخم زدن زمین تن می‌دهد [بقره 71 (2:71) - ...بَقَرَهٌ لا ذَلُولٌ تُثِیرُ الْأَرْضَ...]، پوسته جامد زمین نیز که رام انسان برای رفت و آمد است ذلول نامیده می‌شود [ملک 15 (67:15) - هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا] در این آیه نیز به نظر می‌رسد صفت ذلول به راه‌هائی که زنبور عسل باید طی کند اطلاق شده، یعنی خداوند مسیر او را هموار کرده است.