وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّمَّا خَلَقَ ظِلَالًا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْجِبَالِ أَكْنَانًا وَجَعَلَ لَكُمْ سَرَابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَسَرَابِيلَ تَقِيكُم بَأْسَكُمْ كَذَلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ

و خداست که از آفریده‌های خود برای [آسایش] شما سایه‌هائی قرار داد 84 و برایتان از کوه‌ها پناهگاه‌هائی پدید آورد و پوشش‌هائی [=پیراهن‌هائی] که شما را از گرما [و سرما] حفظ کند و پوشش‌هائی [=زره‌هائی] که از [آسیب در] جنگ‌هاتان نگهدارتان باشد. 85 این گونه نعمت‌های خویش را بر شما تمام می‌کند، باشد تا تسلیم [نظامات او] باشید.

84- به پاورقی 49 همین سوره (16:48) نگاه کنید.

85- در سوره انبیاء آیه 80 (21:80) نیز به تعلیم صنعت زره سازی برای محفاظت خود در برابر حملات دشمن اشاره شده است. در ضمن در این آیه به چهار نوع پوشش در برابر آسیب‌های طبیعی و غیر آن اشاره می‌کند: 1- سایه عادی اشیاء در برابر تابش شدید خورشید، 2- پوشش غارها و شکاف کوه‌ها در برابر باران و برف و سرما و گرما، 3- پیراهن‌های معمولی که به تن می‌کنیم، و 4- زره‌های جنگی محافظ در برابر دشمن. خداوند این چهار پوشش را برای «سلامت» آدمی در برابر عوارض بیرونی قرار داده است، آیا جمله «لَعَلَّکُمْ تُسْلِمُونَ» در انتهای آیه تلویحاً تسلیم شدن به ربّ را، که سلامتی جسم آدمی را تأمین کرده، وسیله سلامت «جان و روح» نباید شمرد؟