وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَـؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُو مِن دُونِكَ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَـوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ

و کسانی که [با واسطه قرار دادن غیر خدا] شرک ورزیدند، چون شریکان [=فرشتگان، انبیاء و اولیاء و...] خود را [در قیامت] ببینند، گویند: پروردگارا، اینان شریکان [عبادی] مایند که سوای تو همواره آنها را [به شفاعت در حاجات] خود می‌خواندیم 89 آنگاه [شریکان با رد چنین توانائی که به آنها نسبت می‌دادند] پاسخ‌شان می‌دهند که شما کاذب هستید [=ادعا و عمل‌تان باطل بوده است]. 90

89- واژه [شرکاء] [مستقل یا با ضمائر: کم، هم، نا، ی] که جمعاً 37 بار در قرآن آمده است، از واژه‌های بسیار مهم در ارتباط با موضوع توحید می‌باشد. منظور از شرکاء، همه چیزهائی است که انسان‌ها در طول تاریخ برای آنها نقش مستقل یا واسطه‌ای در برآوردن حاجات‌شان در دفع ضرر و جلب منفعت قائل بوده‌اند، از بُت‌ها گرفته تا فرشتگان، ارباب انواع، پیامبران، اولیاء، قدیسین و غیره. و صد البته که پشت چنین شرک و شراکتی همواره متولیانی قرار داشته و دارند که از سفره مردم ارتزاق کرده و بر گُرده جهل آنان سواری گرفته و سیادت می‌کنند. ر ک به: یونس 28 (10:28) و 29.

90- انکار شرکاء نسبت به عابدان شرک‌زده را می‌توانید در آیات متعدد قرآن بیابید، از جمله: مریم 81 (19:81) و 82، فاطر 13 (35:13) و 14، یونس 28 (10:28) و 29.