مَنْ عَمِلَ صَالِـحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ

هر کس، چه مرد، چه زن، به شایستگی عمل کند، در حالی که مؤمن باشد 104 [=به انگیزه ایمانی عمل کرده باشد]، پس مسلماً او را زنده می‌کنیم، زندگانی پاک [از همه آلودگی‌های دنیائی] و مسلماً پاداش آنها را به [قیاس] بهترین اعمال‌شان می‌دهیم.

104- جمله حالیه «وَهُوَ مُؤْمِنٌ»، که معنای شرطی برای پذیرش عمل صالح دارد، در 6 آیه قرآن آمده است. در جهت مقابل نیز، ایمانی که منتهی به دستاورد خیری برای شخص نگردد، نفعی برای او نخواهد داشت [انعام 158 (6:158) - ...لا یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا...]. در این موارد به جای جمله «وَهُوَ مُؤْمِنٌ»، جمله حالیه «وَهُوَ مُحْسِن» را به کار برده است . از آنجائی که ایمانِ بدون عمل در فرهنگ قرآنی سودی ندارد، در این 3 مورد استثنائی، به جای ایمان، تسلیم وجه به خدا [من اسلم وجهه لله] را آورده است که گام اول ایمان محسوب می‌شود. مثل: بَلَى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ... [بقره 112 (2:112) ].