119- «قَتْر»، تنگ گرفتن بر همسر در خرجی دادن یا بر دیگران است که از تنگ نظری و خسّت ناشی می‌شود، حالتی است مقابل اسراف که زیاده از حدّ گشاده دست بودن است [وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا...- فرقان 67 (25:67) ]. اما قتور [مثل صبور از ریشه صبر] بسیار تنگ نظر و بخیل است. مُقْتِر [کسیکه در تنگنای مالی است] نیز در برابر موسِع [کسیکه دارای گشادگی مالی است] قرار دارد [بقره 236 (2:236) ]. به دودی که از آشپزخانه برمی‌خیزد نیز قَتَر گویند. از این مشابهت می‌توان فهمید از انسان‌های قتور خیری به دیگران نمی‌رسد مگر در حدّ بوی غذا و دودی که از آن منتشر می‌گردد.