قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَيًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا
بگو: [او را] «الله» بخوانید یا «رحمان»، به هر نام که بخوانید، نام‌های نیکو منحصر به اوست 126 و نماز خویش را نه به آواز بلند و نه آهسته بخوان، و شیوه‌ای میان این دو برگزین. 127
126- منظور از اسامی نیکوی خدا، الفاظی بدون مسمّی، همچون نام‌هائی که برای فرزندان خود می‌گذاریم، نیست، معنای «اسم» در قرآن همان مفهومی است که از صفت تلقی می‌کنیم، یعنی ویژگی‌ها و خُلقیات خدا.
127- توصیه قرآن در بلند و کوتاه کردن صوت نماز، حالت میانه است، باید دید تفاوت قائل شدن میان دو رکعت اول با بقیه رکعات مستند به چه حجتی است؟