وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِّتَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا
و ما شب و روز را دو نشانه [از تدبیر و ربوبیّت خود] قرار داده‌ایم، پس نشانه شب [=تاریکی] را محو کردیم و نشانه روز را روشنی‌بخش ساختیم تا [با کار و تلاش در پرتو نور] در جستجوی فضلی از پروردگارتان [در زمینه‌های متنوع اقتصادی، علمی، هنری و...] بروید 18 و [با تکرار شب و روز] شمارش سال‌ها و حساب [=برنامه‌ریزی] را بدانید و ما هر چیز را آشکارا بیان کرده‌ایم. 19
18- اصطلاح «ابتغاء فضل الله» [در جستجوی فضل خدا] جمعاً 14 بار در قرآن در زمینه‌های مختلف تکرار شده است. به طور کلی قرآن شب را هنگام استراحت و ذکر خدا، و روز را زمان رفتن به دنبال فضل خدا در کسب رزق و علم و همه زمینه‌های نیکو شمرده است. ر ک به: اسراء 12 (17:12) ، روم 23 (30:23) .
19- تفصیل دادن آیات، در مقابل مجمل و مختصر بیان کردن آن است. تفصیل آیات از جانب خدا، با کلی‌گوئی‌های فلسفی و تشبیهات غلوآمیز ادبی فرق بسیار دارد. تفصیل از ریشه «فَصَلَ»، دلالت بر جدائی و استقلال اجزاء هر کلی می‌کند، همچون دوربینی که آنچنان تصاویر دقیق بر می‌دارد که جزئیات موی و خطوط پوست را نشان می‌دهد.