25- جمله حالیه «وَهُوَ مُؤْمِنٌ»، که معنای شرطی برای پذیرش عمل صالح دارد، در 6 آیه قرآن آمده است [نساء 124 (4:124) ، نحل 97 (16:97) ، اسراء 19 (17:19) ، طه 112 (20:112) ، انبیاء 94 (21:94) ، و غافر 40 (40:40) ]. در جهت مقابل نیز، ایمانی که منتهی به دستاورد خیری برای شخص نگردد، نفعی برای او نخواهد داشت [انعام 158 (6:158) - ...لا یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا...]. در این موارد به جای جمله «وَهُوَ مُؤْمِنٌ»، جمله حالیه «وَهُوَ مُحْسِن» [در حالی که نیکوکار باشد] را به کار برده است [بقره 112 (2:112) ، نساء 125 (4:125) ، و لقمان 22 (31:22) ]. از آنجائی که ایمانِ بدون عمل در فرهنگ قرآنی مفهومی ندارد، در این 3 مورد استثنائی، به جای ایمان، تسلیم وجه به خدا [من اسلم وجهه لهْ] را آورده است که گام اول ایمان محسوب می‌شود. مثل: بَلَى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ... [بقره 112 (2:112) ].

26- می‌گویند شکر نعمت، نعمتت افزون کند. معنای ریشه‌ای کلمه شکر، نوعی فزونی و زیادت است. در زبان عربی، چشمه پر آب، گاو پر شیر و آسمان پر باران را با همین واژه وصف می‌کنند. شاکر و شکور بودن خدا، افزایش دادن محصول عمل نیک بندگان و بارور کردن آن است. مشکور، مورد شکر واقع شده، یعنی به نتیجه رسیده و به بار نشسته است.