وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا
بال‌های فروتنی خویش را [همچون پرنده‌ای که جوجه‌هایش را زیر بال و پر خویش پناه می‌دهد] بر آنها بگستران 32 و بگو: پروردگارا، به پاس آنکه مرا از کودکی پرورانده‌اند، [آنها را] در پرتو رحمت خویش درآر.
32- اصطلاح «جَنَاحَ الذُّلِّ» نشان می‌دهد کافی نیست فرزندی والدین خویش را از نظر مسکن و خورد و خوراک و امثالهم تأمین نماید، آنچه از نظر روحی و روانی مهمتر است، رعایت عزّت و احترام و حفظ شخصیت آنهاست که باید با فروتنی و اظهار کوچکی، درست همانگونه که در دوران کودکی وجود داشت، انجام شود و چنین کاری نشانگر تقوا و شخصیت ممتاز یک فرزند خداپسند است.