وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا

به مال یتیم نزدیک نشوید، مگر به شیوه‌ای که بهترین [راه برای حفظ و افزایش آن] باشد، تا آنکه به سن بلوغ برسد [که در آن زمان باید به خودش تحویل داده شود]، 43 و به عهد [و پیمان‌های خود] وفا کنید که مسلماً عهد بستن مسئولیت‌آور است. 44

43- ششمین اصل مراقبت از اموال یتیمان و نگهداری آن به بهترین شیوه‌ای است که منافع آنان را بهتر تأمین کند [همچون سرمایه‌گذاری در امور سود ده] تا خود به سن بلوغ برسند و عهده‌دار اموال خود گردند. آیات 2 (4:2) تا 6 و 10 سوره نساء (4:10) با تفصیل بیشتری درباره این حکم سخن می‌گوید. در ضمن نهی «لا تَقْرَبُوا»، همچنانکه در مورد زنا نیز آمده، چشم طمع دوختن به اموال یتیمان را محکوم می‌نماید.

44- اصل هفتم وفای به عهد و پیمان‌هاست که هم شامل تعهد قیم در مراقبت از اموال یتیم می‌شود و هم شامل تمامی قراردادها و تعهدات اجتماعی رسمی و غیر رسمی که به زبان آمده یا امضاء شده باشد.