وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَكَانَ الْإِنسَانُ كَفُورًا

و هرگاه در دریا [به خاطر طوفان و خطر غرق و مرگ] پریشان حالی به شما دست دهد، جز خدا هر آنکه می‌خوانید [از نظرتان] محو شود، ولی همین که شما را به ساحل [نجات] رساند، [بار دیگر از او] روی می‌گردانید و انسان همواره ناسپاس است.