84- در دو آیه قبل، از خطراتی که به طور طبیعی در دریا و خشکی وجود دارد سخن گفت و در این دو آیه، از کرامت پروردگار بر انسان، که او را در متن این خطرات بر مَرکب‌های هموار حرکت می‌دهد تا در پی رزق او روان شوند. پس کسی که چنین مواهبی را بر انسان ارزانی داشته، قادر است در صورت کفران نعمت، از آنان سلب امنیت نماید. آدمی به نیروی عقل خدا داد، با مرکب‌های عظیمی که ساخته، بر آب‌ها و خشکی‌های زمین سلطه یافته است، در حالی که هیچ موجود دیگری را یارای چنین تسلطی نبوده و نیست. این است آن کرامت عظیم خدائی. اما فضیلت داشتن انسان را بر بسیاری از آنچه خدا آفریده، نه همه آفریدگان، در حالی که اغلب می‌پنداریم انسان اشرف مخلوقات است، باید در معنای فضل جست، که نوعی فزونی در برخی توانائی‌ها و امکانات است، نه الزاماً استعداد رشد و کمال در پرتو عقل و ایمان. در این صورت بسیاری از فرشتگان توانائی بسیار فزون‌تری از آدمیان دارند.