99- این آیه بیانگر کم ظرفیتی آدمی است که در راحت و رفاه به خود مشغول و از خدا غافل می‌گردد، و در سختی‌ها و مصیبت‌ها خود را می‌بازد و مأیوس می‌شود، یعنی نه هنگام برخورداری، به خالق و رازق خود رو می‌آورد، و نه هنگام سختی صبر و توکل می‌کند. واژه جامع این کم ظرفیتی «هلوع» است؛ کسی که وقتی شرّی به او می‌رسد، جزع و فزع و بی‌تابی می‌نماید و هرگاه خیری برسد، از دیگران دریغ می‌کند [معارج 19 (70:19) - 21]