أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِيَ بِاللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ قَبِيلًا

یا آسمان را -چنان که پنداشته‌ای- [و هشدارمان داده‌ای، به صورت] ابر تیره متراکمی [از گدازه‌های آتشفشانی] بر ما بباری، 111 یا خدا و فرشتگان را در برابر ما حاضر کنی [تا شهادت به رسالت تو بدهند]!

111- «کِسَف» به توده ابر متراکم تیره گفته می‌شود [روم 48 (30:48) ]، و از آنجائی که ابرهای حاوی خاکستر و گدازه‌های آتشفشانی نیز از فاصله دور همین جلوه را دارند، به ابر عذاب نیز کِسف گفته شده است، با این تفاوت که چنین ابرهائی بر سر ظالمان ساقط می‌شود: طور 44 (20:44) - وَإِنْ یَرَوْا کِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَرْکُومٌ [اگر پاره ابر تیره‌ای از عذاب در حال سقوط ببینند، گویند: ابری است متراکم].