116- گُم شدن سعی و تلاش آدمی در زندگی [ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاهِ الدُّنْیَا]، به نتیجه نیکو و پایدار نرسیدن آن است. درست است که دنیاداران به دارائیهای کلان می‌رسند و خود را از لذّات دنیا ارضاء و اشباع می‌کنند، ولی همه این تمتّعات موقت و منقطع است و تماماً مصرف می‌شود و همچون گرد هوا گُم می‌گردد [فرقان 23 (25:23) ، ابراهیم 18 (14:18) ].

117- نیکی و بدی تابع نظام فکری و جهان‌بینی اشخاص است، وقتی خدائی و آخرتی در کار نباشد، معیار ارزشی تابع تمایلات شخص یا تراوشات ذهنی انسان‌های دیگر می‌گردد. از خود راضی بودن‌ها و احساس زرنگی و زیرکی را در آیات دیگری نیز [از جمله: فاطر 8 (35:8) ، نساء 62 (4:62) ، بقره 11 (2:11) ] مطرح کرده است. در کلمه «یصنعون» نوعی هنرمندی و زرنگی نهفته است.