أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا

آنها همان کسانی‌اند که آیات پروردگارشان و لقای او را [در عمر دنیائی] انکار کردند، در نتیجه تلاششان تباه شده است 118 پس روز قیامت وزنی [=ارزشی] برای آنها قائل نمی‌شویم 119 [=کاری برای آخرتشان نکرده‌اند که آن را منظور کنیم].

118- اصطلاح «حبط اعمال» که 16 بار در قرآن تکرار شده، دلالت بر باطل و بی‌اثر شدن اعمال می‌کند. هر کسی هر عملی می‌کند، به خاطر نتیجه و فایده‌ای است که از آن اراده کرده، عمل شرط لازم است، اما کافی نیست، مگر آنکه متناسب با مقصود و منطبق با قواعدی باشد که لازمه دستیابی به آن است. همچنانکه در تجارت اگر از قواعد علم اقتصاد و تجربیات کسب شده استفاده نکنیم، همه تلاشها‌مان «حبط» می‌شود و سود مورد انتظار به باد می‌رود.

119- در اینجا کلمه وزن در معنای مجازی آن به کار رفته و برپا داشتن آن، ارزش قائل شدن و به حساب آوردن آن است. استعاره وزن درباره اعمال انسان در قرآن فراوان به کار رفته است [از جمله: اعراف 9 (7:9) ، مؤمنون 102 (23:102) ، قارعه 6 (101:6) و 7، ...]