قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا
بگو: اگر دریا برای [نوشتن] کلمات پروردگارم [=آثار آفرینش او] مُرَکب شود، 123 مسلماً پیش از آن که کلمات پروردگارم تمام شود دریا به انتها میرسد، حتی اگر همانند آن [دریائی دیگر] را به کمک آورده باشیم. 124
123- معنای «کلمه» به طور کلی عامل مؤثر است. کلمه از ریشه «کـَلمْ»، در اصل به معنای تأثیر است. به زخم ناشی از تأثیر شمشیر و نیزه، کـَلمْ و به آنچه با چشم یا گوش درک مىشود و در شنونده تأثیر میگذارد کلام میگویند. در قرآن حضرت عیسی را کلمه خدا [کلمه من الله] نامیده است، زیرا تحت تأثیر القای نیروی فرشتهای حامله شد و تأثیری عظیم در تاریخ بنیاسرائیل گذاشت. خداوند ابراهیم(ع) را نیز با «کلماتی» مبتلا ساخت. منظور از «کلمات الله» در این آیه به نظر میرسد آثار تحقق یافته اراده و امر خدا در آفرینش جهان هستی باشد.
124- در آیه 27 سوره لقمان (31:27) ، از اضافه شدن هفت دریای دیگر به عنوان مُرَکب، و تبدیل همه درختان زمین به قلم، برای نگارش کلمات خدا مثال آورده است.