فَضَرَبْنَا عَلَى آذَانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَدًا

پس [در اجابت دعای آنها] تا چندین سال در غار، [پرده‌ای از غوغای دنیای بیرون] بر گوش‌هایشان زدیم 9 [=به خوابی عمیق فرو رفتند].

9- «ضرب» معانی مختلفی در قرآن دارد؛ بیش از همه در مورد مثال زدن [ضرب امثال] و مدل و نمونه آوردن آمده است [31 بار]، پس از آن گام زدن در راه سفر [نساء 94 (4:94) و 101 (4:101) ، مائده 106 (5:106) ، مزمل 20 (73:20) ، آل‌عمران 156 (3:156) و بقره 273 (2:273) ]، گردن زدن و مشابه آن در جنگ [انفال 12 (8:12) ، محمد 4 (47:4) ، صافات 93 (37:93) ]، رقم زدن ذلت و مسکنت [بقره 61 (2:61) ، آل‌عمران 112 (3:112) ]، با عصا به چیزی زدن [بقره 60 (2:60) ، اعراف 160 (7:160) ، طه 77 (20:77) ]، دیوار و حائلی بین دو چیز زدن [حدید 13 (57:13) ]، روسری به گردن زدن [نور 31 (24:31) ]، پا به زمین کوفتن [نور 31 (24:31) ]، کاری را به حساب چیزی زدن [بقره 73 (2:73) ]، مخلوط کردن و به هم زدن [ص 44 (38:44) ]، زدن فرشتگان به روی و پشت گناهکاران [محمد 27 (47:27) ]، ذکر را از اذهان زدودن [زخرف 5 (43:5) ]، و بالاخره بر گوش کسی به آرامی زدن و او را به خواب بردن، که در آیه 11 این سوره آمده است و ظاهراً تعبیری مصطلح در زبان عربی بوده است.