وَرَبَطْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَهًا لَّقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا
و بر دل‌هایشان نیز استواری بخشیدیم، آنگاه که [در برابر نظام منحرف زمانه] برخاستند و [شجاعانه] اعلام کردند: صاحب اختیار ما [نه اربابان قدرت، بلکه] گرداننده آسمان‌ها [=عالم ستارگان] و زمین است. 14 [و به اتکاء این ایمان] هرگز غیر از او معبودی [به سرسپردگی] نمی‌گیریم، که [اگر چنین کنیم] در آن صورت سخنی به ناحق گفته‌ایم. 15
14- منظور از «إِذْ قَامُوا»، گفتن بیخ گوش خودی‌ها در خلوت و خفا نیست، بلکه اعلان موضع آشکار اعتقادی در برابر ستمگران است.
15- «شَطَط» معنای مقابل حق دارد [ص 22 (38:22) : ...فَاحْکُمْ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَلا تُشْطِطْ...] و به سخنی که دور از حق و منحرفانه باشد گفته می‌شود. آیه 4 سوره جن (72:4) ، شَطَط را گفتاری سفیهانه شمرده است.