إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا
ـ [زیرا] آنها اگر بر شما دست یابند، سنگسارتان می‌کنند یا به آئین خود بازتان می‌گردانند و در این صورت هرگز رستگار نخواهید شد. 26
26- از این مکالمات ظاهراً چنین برمی‌آید که یکی از آن جمع جنبه پیش کسوتی و بزرگی در سن یا سابقه داشته و از موضعی ارشادی با بقیه سخن می‌گفته است. شاید دو گروه بودن آنان [اصحاب کهف و رقیم] موجب تغییر ضمیرِ خودمان به خودتان شده است [والله اعلم]. در ضمن سنگساری که در قرآن آمده، همواره تهدیدی علیه پیامبران یا مؤمنین بوده است، نه برعکس.