قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا لَهُ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَدًا
بگو: خدا از مدّت درنگشان در غار آگاه‌تر است. [زیرا آگاهی از] پنهانی‌های آسمان‌ها و زمین منحصر به اوست. به [عظمت] او بنگر و [کلامش را] بشنو؛ 35 آنان را جز خدا سرپرستی نیست و او در فرمانروائی خویش کسی را شریک نمی‌کند.
35- جمله «أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ» را بسیاری از مترجمین فعل تعجبی دانسته و «چه بینا و چه شنوا» را وصف خدا دانسته‌اند. به نظر این قلم، این جمله توصیه‌ای به پیامبر یا تلاوت کنندگان قرآن می‌باشد [والله اعلم]. در سه مورد دیگری نیز که فعل ابصر در قرآن آمده است [صافات 175 (37:175) ، 176 و مریم 38 (19:38) ] ، مخاطب پیامبر است و همین معنا را می‌رساند.