قَالَ ذَلِكَ مَا كُنَّا نَبْغِ فَارْتَدَّا عَلَى آثَارِهِمَا قَصَصًا
ـ [موسی با دریافت این نشانه از آثار حیاتبخشِ آن مکان، یا مراد خود] گفت: این همان چیزی است که در این مدّت در جستجویش بودیم! 83 پس با پیگیری رد پای خویش برگشتند. 84
83- چه بسا موسی نشانههائی از آثار حیاتبخش آن بنده عالم [خِضر] یا محیطی که او در آن زیست میکرد دریافته بود که به محض شنیدن این اتفاق، فهمید باید در همان حوالی باشد!
84- تعقیب جای پا برای تشخیص خط سیر و رسیدن به مبدأ حرکت، در کلمه قصص آشکار است، همچنانکه در قصهگوئی، ماجرا را از نقطه آغاز میسرایند و در قصاص باید جرم را ریشهیابی و شناسائی کرد و مانع رویش و تکرار آن شد. حکم قصاص برای توقف انتقامگیریهای زنجیرهای و فزاینده و عفو مجرم، یا اکتفا به همان مقدار جرم انجام شده است، قصاصی که در آن زندگی است [ولکم فیالقصاص حیاه] این قصاص است، نه قصاصهای سرکوب گرانه سیاسی که انقلابی است ارتجاعی به دوران جاهلیت قبل از اسلام.