فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا

آنگاه [با چنین نشانه‌ای] از محراب [عبادت] به سوی قومش بیرون آمد و به آنان اشاره کرد 10 که بامداد و شبانگاه [یکسره] خدا را تسبیح کنید. 11

10- در آیه 41 سوره آل‌عمران (3:41) به جای کلمه «وحی»، از واژه «رمز» استفاده شده است [قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَهً قَالَ آیَتُکَ أَلاَّ تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَهَ أَیَّامٍ إِلاَّ رَمْزًا]، منظور این است که با حرکات اندام، بدون آنکه سخنی بگوید، چنین معنائی را به آنها منتقل کرد.

11- تسبیح کردن خدا در اینجا، ظاهراً همان ذکر پروردگار و تنزیه و تقدیس مشیّت او از هر عیب و نقصی است.