وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا
و [نیز] با پدر و مادرش بس نیکوکار بود و [برخلاف جوانان معاصرش] هرگز خودکامه نافرمان [=تحمیل کننده خواسته‌های خود به والدین] نبود. 15
15- جبّار با اجبار و جبر و مجبور و... هم ریشه است. جبّار نبودن یک فرزند، دلالت بر عدم تحمیل خواسته‌های خود به والدین می‌کند. صفت جبار در مورد انسان‌ها مذموم است، زیرا تنها خداست که جبران کننده نواقص و نیازهای بندگان و جاری کننده اراده خویش بر خلق است. [ر ک به کتاب «اسماء الحسنی» از همین قلم]