مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ سُبْحَانَهُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُـولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ
خدای را نسزد که فرزندی برگزیند، منزه و مبراست او [از چنین نسبت‌هائی]؛ چون کاری را اراده کند، همین که گوید باش! می‌شود. 28
28- اراده تکوینی خدا را که بی نیاز به مقدمه و اسباب است، در هفت آیه دیگر هم ذکر کرده است: بقره 117 (2:117) ، آل‌عمران 47 (3:47) و 59 (3:59) ، انعام 73 (6:73) ، نحل 40 (16:40) ، یس 82 (36:82) ، غافر 68 (40:68) .