32- یکی از نام‌های قیامت «حسرت» است؛ حسرت از اینکه چقدر در دنیا کوتاهی کردیم [زمر 56 (39:56) و انعام 31 (6:31) - ...یَا حَسْرَتَنَا عَلَى مَا فَرَّطْنَا فِیهَا...]، حسرت مشاهده اعمال تباه خود [بقره 167 (2:167) - ...کَذَلِکَ یُرِیهِمُ اللهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ...]، حسرت از اینکه یکسره رسولان را تکذیب می‌کردند [یس 30 (36:30) و حاقه 50 (69:50) - یَا حَسْرَهً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ...].

33- حرف فی در «فِی غَفْلَهٍ»، غرق شدن در غفلت را می‌رساند و غفلت، بی‌توجهی، فراموشی و سهل‌انگاری در امور مهمی است که مراقبت از آن ضرورت دارد. غافل بودن گاهی سهوی و ناخودآگاه است و گاهی عمدی و آگاهانه. جمله: «وَهُمْ فِی غَفْلَهٍ مُعْرِضُون» نشان می‌دهد بسیاری از مردم غفلتشان ناشی از رویگردانی به حقیقت و قیامت است.