قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا
گفت: پروردگارا، من استخوان‌هایم پوک شده و [از شدّت پیری، موهای] سرم سپید گشته است 2 و [در عمر سپری شده، هرگز] در خواندن تو بی‌بهره [و محروم از مناجات و اجابت] نبوده‌ام.3
2- همچنانکه شعله آتش از نقطه‌ای آغاز می‌شود و به تدریج به همه طرف سرایت می‌کند، سپید شدن موی سر از شدت پیری [وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا]، نشانه نهایت کهولت و قابل تشبیه به مزرعه‌ای است که تماماً سوخته باشد.
3- معنای شقاوت مقابل سعادت، و معنای شقی مقابل سعید است. مساعدت یاری کردن است و به بازو «ساعد» می‌گویند چون یاور آدمی است. پس از جهت مقابل، شقاوت همان بی‌بهره بودن از یاری است.