جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا

بهشت‌های جاویدی که [خداوندِ] رحمان به نادیده به بندگان [شایسته] خویش وعده داده است، 53 بی گمان وعده او فرا رسیدنی است.

53- غیب و شهاده دو مفهوم پنهان و آشکار را بیان می‌کنند، دنیای مادّی در قلمرو مشهودات ما قرار دارد و دنیای ماوراء فیزیک و عالم آخرت یکسره از چشم ظاهری و علمی ما خارج است. کسانی فقط آنچه را که در قلمرو مشهودات علمی باشد باور می‌کنند، اما باور اینکه بسیاری از حقایق جهان از دید و درک و دانش ما غایب است، بخشی از ایمان محسوب می‌شود [بقره 3 (2:3) - الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ...] یوسف در «غیاب» عزیز مصر، خدا را حاضر می‌دید و پلیس وجدانش او را از تسلیم در مقابل تمنای زلیخا باز می داشت [یوسف 52 (12:52) ]. مؤمنان راستین یوسف‌وار، خدایی را که از چشم ظاهربین بیشتر مردم غایب است، حاضر و ناظر می‌بینند و از او خشیت دارند [انبیاء 49 (21:49) ، فاطر 18 (35:18) ، یس 11 (36:11) ، ق 33 (50:33) ، ملک 12 (67:12) ، مائده 94 (5:94) ].
از جمله موضوعات غیبی، بهشتی است که به متقین وعده داده شده است. آنها برخلاف اکثر مردم که تنها به وعده‌های نقدی مشهود دل می‌بندند، وعده نسیه غایب را هم باور می‌کنند.