كَلَّا سَنَكْتُبُ مَا يَقُـولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا
هرگز [چنین نیست]! همین گفتارش را ثبت میکنیم و بر او از عذاب [اعمالش، برخلاف آنچه امیدوار است] میافزاییم. 62
62- به قیاس عکسالعملهای انتقامی جبّاران روزگار، ممکن است چنین تصویری به ذهن خطور کند که خدا نیز تنها به خاطر چنین سخنی بر عذاب کافران میافزاید، اما صرف نظر از ضمیر «ما» [نه من] که درباره خدا به کار رفته و دست اندرکاری نظام و نیروهای جهان را نشان میدهد، از آنجایی که هر ادعای باطلی مقدمه عمل باطل و محرک به سوی آن است، طبیعی است که چنین سخنی پای لغزیده در مرداب را بیشتر در گِل و لای و لجنزار فرو خواهد برد و این همان افزایش در عذاب است.