لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا
[آنها] برخوردار از شفاعت نخواهند شد، مگر کسی که از خدای رحمان پیمانی گرفته باشد. 69
69- جمله: «اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا» که در آیه 78 این سوره (19:78) نیز عیناً تکرار شده و آیه 80 سوره بقره (2:80) [...قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللهِ عَهْدًا فَلَنْ یُخْلِفَ اللهُ عَهْدَهُ...] نیز به آن اشاره کرده است، از قول و قرار و تعهدی سخن میگوید که خداوند به عهده خود گرفته است. اینک باید دید چنین تعهدی را خدا به چه قیمتی و در ازای چه کاری به بندگان سپرده است؟
به نظر میرسد این عهد دوطرفه، همان پایبندی به توحید و دوری از شرک و تبعیت شیطان است که قرآن به آن تصریح کرده: أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ [یاسین 60 (36:60) ]. و همین وفای به عهد بنده است که وفای به عهد پروردگار را موجب میشود: وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ... [بقره 40 (2:40) ].