وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا
[که] چه بسیار مردمان [ستمگر] پیش از آنها را [به کیفر اعمالشان] هلاک کرده‌ایم. آیا احدی از آنها را حس می‌کنی [=سراغی از آنها می‌یابی] یا صدایی از آنها می‌شنوی؟ 75
75- «هَلْ تُحِسُّ»، به گونه‌ای، و با هر یک از حواس، اثری و نشانه‌ای از کسی یا چیزی دریافت کردن است. تحسّس کردن، آنچنان که یعقوب به فرزندان خود برای یافتن نشانه و اثری از یوسف گمگشته سفارش کرده بود [یوسف 87 (12:87) - یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ...]، موقعی است که به کلی آثار چیزی یا کسی محو شده و سرِ نخی هم از آن پیدا نباشد. کلمه «رِکْزً» که تنها یک بار در قرآن آمده، به صدای بسیار پنهان و خفی گفته می‌شود.