إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ
تنها تو را عبادت می‌کنیم 9 و تنها از تو یاری می‌طلبیم 10
9- حال که آینده ما در دست اوست، پس فقط او را باید عبادت کنیم. عبادت را در ترجمه‌های قرآن پرستش معنا کرده‌اند، اما پرستش معنای جامعی برای عبادت نیست و متأسفانه معادل مناسب فارسی هم نداریم. عبادت بیان کننده حالت تسلیم و تمکین انسان است. به گفته شادروان شریعتی؛ عبادت هموار کردن جاده وجود است. «عَبّدَالطّریق» یعنی راه را آسفالت و هموار کرد. «طَریقٌ مُعَبّد» جاده‌ای است عبد شده، یعنی برای راننده هموار است و سنگلاخ و دست انداز ندارد. ماشین‌های جاده‌سازی را نیز در عربستان «عابد» می‌گویند!! ما باید وجودمان را برای خداوند صاف و هموار کنیم و در برابر فرامین او خاضع باشیم. اگر می‌فرماید انفاق کن، عفوکن، جهاد کن، و یا مهربان باش، وجودمان جاذب این فرامین و پذیرای اوامر خداوند باشد.
چون خدا مالک یوم‌الدین است، ما نیازهامان را فقط از او درخواست می‌کنیم. به خود تلقین می‌کنیم که فقط در برابر آفریدگارمان تسلیم و تابع هستیم و نه هیچ کس دیگر. این است معنای عبادت. در زندگی فقط از او کمک می‌گیریم و نزد کسی سر خم نمی‌کنیم.
10- استعانت نیز فقط از «الله» است. منظورکمک گرفتن‌های معمول و متعارف بین انسان‌ها، که قوام زندگی اجتماعی به آن است نیست، در اموری است که مختص خداست و هیچ واسطه و شفیعی وجود ندارد، تنها اوست که سمیع و بصیر، حیّ و قیّوم، حاضر و ناظر و مراقب و شاهد است.