يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا
در آن روز [همه برانگیخته‌شدگان] از فراخوانی که هیچ نارسائی در آن نیست پیروی کنند 84 و صداها در برابر خدای رحمان ساکت شود و جز صدائی بسیار آهسته نشنوی.
84- «داعی» گویا فرشته‌ای باشد که با دمیدن در صور فراخوان زنده شدن می‌دهد و «عِوَجَ» معنای کجی و بیراهه دارد، یعنی فراخوان آن فرشته، بیدارشدگان را مستقیم بدون هیچ انحرافی به سوی مقصدی که مقررّ است سوق می‌دهد، همچنانکه در طبیعت دنیائی می‌بینیم وقتی نوزاد لاک‌پشت‌های دریائی از میان سواحل ماسه‌ای سر برمی‌آورند، هزاران هزار به دریا برمی‌گردند و به سوی مقصدی معین بی هیچ انحرافی حرکت می‌کنند. همین مثال در مورد ماهیها، خرچنگ‌ها و امثالهم صادق است. این مثال‌های دنیائی نمونه‌هائی از فراخوانی است که بی‌هیچ استثنائی از یک «داعی» تبعیّت می‌شود.