فَأْتِيَاهُ فَقُـولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى
نزد او بروید و بگوئید: ما دو نفر فرستاده خداوندگار خودت هستیم، پس [به فرمان او] بنی‌اسرائیل [=دودمان یعقوب] را با ما بفرست [تا از اسارت بندگی به دیار خود بازگردند] و عذاب‌شان مکن، ما نشانه‌ای از طرف پروردگارت 33 برای تو آورده‌ایم، و سلامت [از هر گزند] از آنِ کسی است که از هدایت [و نه هوای نفس] پیروی کند.
33- تکرار ضمیر مخاطب «ربک»، برای متوجه ساختن به این حقیقت است که ربّ ما، ربّ تو نیز هست و ما از سوی ربّ خودت مأموریت داریم.