وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى

و به موسی وحی کردیم که شبانه بندگانم [=بنی‌اسرائیل] را [برای هجرت از مصر] حرکت بده 55 و برای آنها [با زدن عصایت به نیل] 56 راهی خشک در دریا بگشا، و نه از رسیدن [=تعقیب سپاه فرعون] بترس و نه [از غرق شدن] نگران باش.57

55- حرکت دادن شبانه، همچون هجرت شبانه پیامبر اسلام و مؤمنان از مکه به مدینه، برای نجات از شرّ ستمگران بود. فرعون نه تنها به درخواست موسی(ع) برای آزاد گذاشتن بنی‌اسرائیل در بازگشت به سرزمین خود اعتنائی نکرد، بلکه با تهدیدات سخت و کشتن جوانان گرویده به موسی(ع) [غافر 25 (40:25) ]، چاره‌ای جز کوچ شبانه به وقت خواب مأموران باقی نگذاشته بود.

56- در این آیه فقط به فعل «فَاضْرِبْ» برای گشودن راهی خشک در رود نیل اکتفا شده است، اما در آیه 63 سوره شعراء (26:63) ، مشخصاً به وسیله «عصا» برای چنین راهگشائی اشاره شده است: «فَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْبَحْرَ...». شگفتا از این عصا که گاهی مار و اژدها می‌شود، زمانی دریا را می‌شکافد و زمانی چشمه آب برای تشنگان بنی‌اسرائیل از دل کوه جاری می‌سازد [بقره 60 (2:60) و اعراف 160 (7:160) ].

57- منظور از دَرَکَ [در: لا تَخَافُ دَرَکًا...] رسیدن سپاه فرعون و دستگیر شدن است. در آیه 61 سوره شعراء (26:61) نقل شده که پس از فرار، پیش از آنکه بتوانند از نیل بگذرند، بنی‌اسرائیل سپاه فرعون را در فاصله نزدیکی دیده و گفتند: «إِنَّا لَمُدْرَکُونَ» [=همه ما دستگیر خواهیم شد].